top of page
rraB2.jpg
rra.jpg

Raşel Rakella Asal

1969’da İzmir Amerikan Kız Koleji’ni bitirdi. 1989’da İngilizce ve Fransızca dillerinde ülkesel turist rehberlik kokartını aldı. Lozan’da “Diavox Institut Moderne de Langues”, Paris’te “Cours de Civilisation Française de la Sorbonne”, Besançon’da “Universite de Franche-Comte Cours de Français”, Royan’da “Centre Audiovisuel de Royan pour I’etude des Langues”da kurslara devam etti. Besançon’da Açık Öğretim Üniversitesi’nin gece eğitim programında sanat tarihi derslerine, Paris’te Louvre Müzesi’nin sanat tarihi seminerlerine katıldı. 1992’de Ministere de L’education Nationale Academie de Besançon’dan “Diplôme Approfondi de Langue Française” ile Fransızca yeterlik sertifikasını, 1995’te İspanya’nın Salamanca şehrinde “Escuela Salmantina de Estudios Internacionales”dan ileri düzey İspanyolca belgesini aldı. 1997-2000 yıllarında Ankara’da Uğur Mumcu Araştırmacı Gazetecilik Vakfı’nda yazarlığa hazırlık, uygulamalı yazarlık, yazın-felsefe ilişkisi seminerlerine katıldı. Aynı yıllarda, Hacettepe Üniversitesi’nde Edebiyat Fakültesi’nin karşılaştırmalı edebiyat çalışmalarını misafir öğrenci olarak izledi. Edebiyatçılar Derneği ve Pen Derneği üyesi olan Raşel Rakella Asal’ın yayımlanmış kitapları şunlardır: Volga Hüznü, (anlatı, 2003), Duyuyor musun Kalbim (anlatı, 2003), Her Şey Sanki Bir Eski Zaman Düşünde Şimdi (biyografi, 2003), İşte Bizim Gül Sokak (anlatı, 2010), Tıpkı Hayat Gibi (edebiyat inceleme yazıları, 2012), Cecile (roman, 2012).
  • Instagram
  • Facebook
  • Twitter
  • Blogger
Carmen Haremde 2.png
her şey bir eski zaman düşünde.png
cECİLE.png
duyuyor musun kalbim.png
DonQuijoteveRomanSanatı.png
VOLGAHUZNU 2.png
cecile-e.jpg
Kadın Yazarlardan Savaş Öyküleri.png
KADINYAZARLARDANKADINÖYKÜLERİ.png
KADIN SESLERİ.png

Cecile

Evet, işte tam burası. Evet, burası böyleydi. İşte tam da böy-leydi. Ve tam burası. 45 yıl öncesi gibi. Bir yabancı gibi dolaştığım sokaklar sönük bir ezgi şimdi. İçimi titreten hüzünlü bir kavuşma türküsü esiyor benimle, her adımımda. Burası Saksonya Bahçeleri. Burada, ellerimden tutup oynadılar benimle. Öğrettiler ve gösterdiler bana çocuk oyunları-nı, köşe kapmaları, sek sek atlamaları. Buradan, evet bu bahçeden ansızın patlayan fırtınadan kaçışımızı, aynı sokakları geçerek bir an önce eve sığınmaya çalışmamızı anımsıyorum. Bu duvarlar benim çocukluğumun duvarları. Bu gerçek. Bir kez daha aynı kaldırımları, aynı binaları, aynı yolları kat ediyorum. Çok uzun zaman geçti ama hâlâ net olarak hatırlıyorum, sanki beynime işlenmiş gibi.
bottom of page